» Archive » Παραδοσιακός οικισμός Τζινεβριανών. Κρήτη

Η αναβίωση του παραδοσιακού οικισμού των Κάτω Τζινεβριανών, στη δυτική Κρήτη, εντασσόταν στα πλαίσια του προγράμματος για «Οικονομικές-Αναπτυξιακές Πρωτοβουλίες Νέων» του Υφυπουργείου Νέας Γενιάς (1983). Για την πραγματοποίηση του πειραματικού αυτού προγράμματος, συγκροτήθηκε μια ομάδα εργασίας αποτελούμενη από επιστήμονες και φοιτητές. Η ομάδα, μετά την επί τόπου αναγνώριση του αντικειμένου, προχώρησε στην αποτύπωση και καταγραφή του οικισμού και την διερεύνηση των στοιχείων που τον προσδιορίζουν. Προέκυψαν με αυτόν τον τρόπο, διάφορες προτάσεις για δυνατότητες επανάχρησης του οικισμού.

Τα Κάτω Τζινεβριανά εντάσσονται στο πλέγμα των οικισμών που περιβάλλουν τον άξονα Χανιά-Κολυμπάρι-Κίσσαμος, στο βόρειο τμήμα του νομού Χανίων.

Ο οικισμός, βρίσκεται στην κορυφή ενός υψώματος , σ’ ένα φυσικό περιβάλλον με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και συγκροτείται από ένα μικρό αριθμό κατοικιών, που αποτελούν ένα ενιαίο σύνολο.

Το σύνολο του οικισμού φαίνεται ότι έχει προκύψει προσθετικά γύρω από ένα απλό πυρήνα-τύπο, όπου και είχε εγκατασταθεί η πρώτη οικογένεια. Νέα κτίσματα ακουμπούν στα παλιότερα, διαμορφώνοντας ένα ποικίλο και πολύπλοκο οικιστικό σύνολο. Κοινές τοιχοποιιες παραλαμβάνουν τις στέγες, ανοίγονται νέα κουφώματα η κλείνονται υπάρχοντα. Δυο μόνο κτίσματα στη νότια και δυτική πλευρά παραμένουν ανεξάρτητα. Η ποιότητα του συνόλου αναφέρεται και στην ενσωματωμένη πορεία, που αποτελεί το συνεκτικό στοιχείο του οικισμού και που προκύπτει φυσικά όπως ακολουθεί το έδαφος, παραλαμβάνει τις εισόδους και πλουτίζει το σύνολο με το δημόσιο χαρακτήρα του δρόμου.

Για τη κατασκευή του οικισμού έχουν χρησιμοποιηθεί πρωτογενή υλικά χωρίς ιδιαίτερη επεξεργασία.

ΑΠΟΤΥΠΩΣΗ ΟΙΚΙΣΜΟΥ – ΓΕΝΙΚΗ ΚΑΤΟΨΗ

ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΙΚΙΣΜΟΥ – ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ

Η πρόταση στηρίχτηκε σε δυο παραδοχές, τη διατήρηση του χαρακτήρα του οικισμού και απλό κτιριολογικό πρόγραμμα, που προσαρμόζεται και προκύπτει από τα υπάρχοντα κτίσματα, με προσπάθεια το νέο σύνολο να διατηρεί την ποιότητα του παλιού.

Στόχος ήταν η αναβίωση-επανάχρηση του οικισμού, έτσι ώστε να μπορεί να φιλοξενήσει νέους ανθρώπους, που τους συνδέει ένα κοινό αίσθημα δημιουργίας. Η υποστήριξη και η προοπτική υλοποίησης του έργου αυτού από την UNESCO, θα μπορούσε να εξασφαλίσει την διαμονή νέων από την Ελλάδα και το εξωτερικό, είτε για μόνιμη κατοικία, είτε για την περίοδο των διακοπών, με την προοπτική παρουσίασης και προβολής του αποτελέσματος της δουλειάς τους.

Στους λιτούς, σχεδόν ασκητικούς, χώρους των παλιών κατοικιών, εισάγεται μια νέα λογική με σκοπό να αυξηθούν οι δυνατότητες φιλοξενίας του συγκροτήματος , που συμπληρώνονται με ένα μικρό εστιατόριο και με ένα χώρο πολλαπλών χρήσεων για εκθέσεις , προβολές, συζητήσεις, βιβλιοθήκη.